ประวัติความเป็นมา

โดยสันนิษฐานว่าเป็นวัดที่มีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ดังจะเห็นได้จากหลักฐานตามพระราชหัตถเลขาของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ทรงไว้ว่า “ภาพและลายในพระอุโบสถนี้คงเขียนมาก่อน 300 ปีขึ้นไป…” สำหรับชื่อว่าที่ชื่อ “ใหญ่” เข้าใจว่าเนื่องจากมีพื้นที่ถึง 20 ไร่เศษ ส่วนคำว่า “สุวรรณ” น่าจะได้จากพระนามของสมเด็จพระสังฆราช (แตงโม) ซึ่งเดิมท่านชื่อทอง หรือจะเป็นามฉายาของท่านว่า สุวณฺณ ด็วยก็เป็นได้ เพราะท่านได้มาปฏิสังขรณ์ครั้งสำคัญให้แก่วัดแห่งนี้อันเป็นสถานศึกษาเดิมของท่าน วัดนี้จึงชื่อว่า “วัดใหญ่สุวรรณาราม” แต่นั้นเป็นต้นมา วัดใหญ่สุวรรณาราม เป็นพระอารามหลวงในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีการปฏิสังขรณ์อยู่หลายครั้ง ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา โดยสมเด็จพระสังฆราช (แตงโม) ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 ได้มีการบูรณะครั้งใหญ่ มีการสร้างเสนาสนะอย่างอื่นอีกมาก เช่น สร้างพระระเบียงคดรอบพระอุโบสถ สร้างหอสวดมนต์ ปรับปรุงกุฏิสงฆ์ ศาลาคู่ หอระฆัง และสร้างกำแพงรอบวัดพร้อมซุ่มประตู สระน้ำ ที่ยังมีให้เห็นในปัจจุบัน